کوفگر، سال ها است که با موسیقی زندگی می کند. او سرپرستی گروه موسیقی را از سال 1381 با جانبازان شروع کرد، پس از آن در سال 1386 به مرکز آسیب نخاعی اصفهان رفت و با جامعه معلولان به تمرین موسیقی پرداخت و اجراهای بزرگ و زیبایی را تقدیم مردم این دیار کرد.

وی بانابینایان، زندانیان و کودکان ایدز کودکان بی سرپرست، موسیقی کار کرده است و هدفش تنها جنبه معنوی داشته که همان هنردرمانی است.

 می خواهم به واسطه موسیقی، حال بچه ها بهتر شود

 

بهرنگ اکنون سرپرستی گروه موسیقی کودکان تحت شیمی درمانی را برعهده دارد، عاشق کار خود است. نگاه پدرانه و پر از احساس او به این کودکان، حکایت از این عشق دارد.

 

کوفگر با محبتی سرشار، از روزهایی یاد می کند که به بخش شیمی درمانی کودکان بیمارستان امید اصفهان رفته و سعی در جذب آنها به موسیقی داشته است. او می گوید: پس از حضور در بخش شیمی درمانی بیمارستان امید و نواختن ساز برای کودکان سرطانی، استعدادهایشان را کشف کرده و به این مرحله رسانیده ام. آنها اکنون شیفته سازهای مختلف و موسیقی ایرانی شده اند.

بهرنگ یادآور می شود:دوره ای است که مردم افسرده هستند در این زمان هنر می تواند به بیماران کمک کند. ارگان ها باید همکاری کنند تا به بیماران با موسیقی درمانی به روند بهبودی شان کمک کنیم. وی تصریح می کند: مکانی ثابت برای اجرا لازم است.بهرنگ می گوید: هدف اصلیم، موسیقی درمانی است. می خواهم به واسطه موسیقی، حال بچه ها بهتر شود و اوقات فراغت شان، صرف هنر شود.

کوفگر علاوه بر تمرین موسیقی با این کودکان برای آنها شاهنامه نیز می خواند و و با آنها دوستی نزدیک دارد. او بر این باور است که با این روش آموزشی، کودکان با افزایش سن، بینش قوی تری یافته و در زندگی به انگیزه های بالاتری دست می یابند. وی ادامه می دهد: به سراغ کودکانی رفتیم که تا این زمان روبه روی ساز خود نشسته و محو صحبت های استاد شده بودند. آنها اکنون خود را برای نطق آماده می کردند. کودکانی که با وجود بیماری که در وجود آنها ریشه دوانده، بسیار سالم و سرحال به نظر می آیند.

 

بهرنگ مدت ها است، عصرهای سه شنبه و جمعه و دوشنبه ها صبح در بیمارستان امید برای کودکان ساز می نوازد به موسیقی درمانی، ایمان دارد.

فضای بیمارستانهای اصفهان، شاد نیست

او که همه زندگیش را بر روی فعالیت هنر درمانی و پس از آن، موسیقی درمانی متمرکز کرده است، می گوید: فضای بیمارستانهای اصفهان، شاد نیست اما وقتی موسیقی به این مرکز راه می یابد، اگرچه دشوار است اما روحیه بالایی به کودکان می دهد. وی در سال 1389 به همراه یک ساز،  وارد مرکز شیمی درمانی شده و شروع به شناسایی استعدادها در بین کودکان کردم.

بهرنگ می گوید: خبرگزاری ها اخبار را پخش کنند و هنرمندان بیایند، خیرین هم واردعمل شوند.

گپی با کودکان هنرمند سرطانی

احسان مقصودی 14 سال داردودوم راهنمایی است. احسان سرطان خون داردودو سال است استاد بهرنگ کوفکر به اوسنتور آموزش می دهد. در بیمارستان سیدالشهداهنگامی که برای بیماران موسیقی درمانی می کرد با استاد آشنا شده است. احسان دوست دارد استاد شود. درهفته دوساعت سنتورکار می کند. مادر احسان می گوید: دو سال پیش استاد به بیمارستان آمد و ساز می زد بچه ها دوست داشتند ودلشان می خواست آموزش ببینند. مادر احسان می گوید: موسیقی در روند عدم پیشرفت بیماری احسان خیلی خوب است. احسان گاهی اوقات به دلیل بیماری اش بی حال و خسته است؛ اما هنگامی که موسیقی کار می کند، حالش خیلی بهتر می شود.

 

امیرحسین طاهری نیا یازده ساله است. امیر حسین هم سرطان خون دارد.او کلاس ششم ابتدایی است که از یک سال در بیمارستان الزهرابا استاد بهرنگ آشنا شده و سه تار کار می کند. امیر حسین می گوید: آموزش موسیقی برای درس هایم مشکلی پیش نمی آورد بستگی به روزش دارد روزهای تعطیل بیشتر کار می کنم. خاطره شامی که با دوستانش دردانشگاه صنعتی خورده برایش خاطره شده است. می گوید: در کنار هم بودیم خیلی خوب بود و خوش گذشت.امیر حسین درمورد  کودکانی که می خواهند وارد هنر موسیقی شوند می گوید: هنر موسیقی خوب است بهتر از نقاشی و بقیه هنرهاست . نقاشی من خوب است اما بیشتر موسیقی را دوست دارم.

پدرامیر حسین می گوید: بیماری  اش را فراموش کرده است و بیشتر به فکر درس و موسیقی است و بسیار به زندگی امیدوار است.

مادرش می گوید:موسیقی درمانی در بیمارستان باعث می شود محیط بیمارستان تنها محل دردورنج نباشد و از استاد تشکر می کنیم که به کودکان ما آموزش می دهد.

 

رها مظاهری 31 ساله است.وی نرمی استخوان دارد. عکاسی می کند و سه تار می نوازد. رها از 5 سالگی روند بیماری اش آغاز شده است. وی 15 سال است بر روی ویلچر می نشیند. رها می گوید: حدود 5 سال پیش به انجمن آسیب نخاعی رفتم و نوازندگی استادبهرنگ رادیدم و به موسیقی علاقمندشدم و با گروه پیام آشنا شدم. اواز همان دوران به من آموزش داد. رها می گوید: دوست دارم در اجتماع و بین مردم باشم.  از مسولین اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ارشاد تقاضا داریم که به خواسته های ما توجه کند. صدها معلول را می شناسم که از خانه بیرون نمی آیند باید بین من و یک انسان سالم تفاوتی وجود نداشته باشد. رهامی گوید:موسیقی عرفانی انسان را زنده می کند. 

توسط ضحی قدوسی